KEKEMELİKTE EBEVEYN VE ÇOCUK İLİŞKİSİNİ DÜZENLEME:

Konuşmanın kazanılması, geliştirilmesi, pekiştirilmesi uygun konuşma ortamının varlığına sıkı sıkıya bağlıdır. Aile içi havanın hoş hale getirilmesi önemlidir. Evdekiler arasındaki geçimsizlik, sinirlilik halleri çabucacık çocuğa geçer. Bu durumlar çocuğun kekemeliğini artırır. Aile içindeki ve çevresindeki bütün konuşma engelleri kaldırılmalıdır. Konuşurken çocuğun susturulması; çocuk için, onun adına konuşulması; ona kolay konuşma yolu diye (yavaş konuş, derin nefes al, ne söyleyeceğini iyi düşün, vb. gibi) bazı önerilerde bulunma; tutulduğu zaman alay etme; konuşma standardını yüksek tutma; yanlış konuştuğunda ya da tutulduğunda cezalandırma; yorgun ve heyecanlı olduğu anlarda konuşmaya zorlama, yavaş konuştuğunda hızlı konuşmaya zorlama gibi ilk bakışta önemsiz görünen, fakat çocuğun konuşmasını engelli hale getiren ya da engelini artırarak geliştiren durumlar ortadan kaldırılmalıdır.

Çocuk konuşma olarak ve koşullarına sahip kılınmalıdır. Konuşmaya, öykü anlattırmaya, şiir okumaya özendirilme ve kendisine olanak tanınmalıdır. Ana baba, öğretmen ve diğer yetişkinler çocuğun kekemeliğine karşı duygusal tepkide bulunmamalı. Sabırlı ve anlayışlı olmalıdırlar. Çocuk kekelediğinde, ana baba konuşmanın sonuna kadar sabırla beklemelidir. Çocuk her durumda sözünü bitirme olanak ve şansına sahip olmalıdır. Bunu hissetmelidir. Çocuğun kekemelikle ilgili üzücü anılarını silmek, hiç değilse canlandırmamak için çaba harcanmalıdır. Çocuk kekelediğinde onun dikkatini başka yönlere çekmek bunun en kolay yollarından biridir.