1. Disfonetik
Disleksi: İşitsel kavrama ve ayırt etme becerileri zayıftır.Fonetik
bozukluğu olan çocuklar bu grupta yer alırlar. Dil ve sözlü ifade alanında
güçlük çekmektedirler. Sözcüklerin fonetik ayrımını yapamazlar. Fonolojik model
disleksinin klinik görünümü ve nörologların beynin fonksiyonu ve organizasyonu
ile ilgili bulgularıyla tutarlı görünmektedir. Linguistler dil sistemini, her
bir dilin belirli bir yönüyle ilgili olan bileşenlerin aşamalı olarak dizilişi
şeklinde ifade etmektedirler. Bu dizilişin en alt basamağı dilin içerdiği ayırt
edici ses parçacıkları yani fonemlerdir. Kelimelerin tanınması, anlaşılması ve
bellekte depolanması ya da gramer açısından incelenmesi için beynin fonolojik
modülü tarafından fonetik birimlere ayrılması gerekmektedir.Bu süreç konuşma
dilinde otomatik olarak gerçekleşmektedir. Liberman’a göre konuşma doğal, okuma
bir buluş olduğundan bilinç düzeyinde öğrenilmesi gerekir. Okumada birey görsel,
simgesel yazıyı dille ilgili kavramlara çevirir, harfleri seslere dönüştürür.
Ayrıca bu seslerin yazıda dizilişini de anlaması gerekir. Dizilişi anlayamazsa
sesleri farklı sıralayabilir, heceleri karıştırabilir. Okuma bozukluğu olan
çocuklarda yazının anlaşılmasını engeller.
2. Disidetik
Disleksi: Bu tipteki çocuklar zihinde canlandırma yetenekleri bozuk olduğu
için harflerin, sembollerin görsel-mekansal analizini ve ayrımlaştırmayı
yapamazlar. Bu nedenle harflerin sırasını karıştırır, ters çevirir, günleri,
ayları sırayla söylemede zorlanır.
3. Karma
Tip: Her iki gruptaki özellikleri taşırlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder